എന്റെ ഉപ്പ

ജീവിതത്തിൽ ഉമ്മയുടെയും ഉപ്പയുടെയും സ്നേഹം നമ്മള്‍ തിരിച്ചറിയുന്ന ഒരു നിമിഷം വരും..ആ നിമിഷം മുതൽ നമ്മൾ അവരെ ഭ്രാന്തമായി സ്നേഹിക്കും..

ഞമ്മളെ ജീവിതത്തിലും ഉണ്ട് അങ്ങനെയൊരു സംഭവം ....

പറയാം...

ഞാനന്ന് നാലിൽ പഠിക്കുന്നു..സ്കൂൾ തുറന്ന മഴക്കാലം..

അന്ന് ഉപ്പ അനിയനും അനിയത്തിക്കും ഓരോ ബാഗ്‌ വാങ്ങി.. രണ്ടു മാസം മുമ്പ് എനിക്ക് വാങ്ങിയതിനാൽ എനിക്ക് വാങ്ങിയില്ല എന്നതാണ് സത്യം.പക്ഷെ ഞമ്മക്കത് സങ്കടായി ..

പണ്ടേ ലേശം കിറുക്കുള്ള നുമ്മ ഒരു കത്തെഴുതി..ആ കത്ത് ഏകദേശം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു..

"ഉമ്മക്കും ഉപ്പാക്കും ഞാൻ ഒരു ഭാരമാണെന്ന് ഞാൻ അറിഞ്ഞില്ല..അതല്ലേ അവർക്ക് രണ്ടാൾക്കും ബാഗ്, എനിക്കില്ലാതെ..

അല്ലെങ്കിലും അനിയനും അനിയത്തിയും വന്നതിനു ശേഷം ഉമ്മക്കും ഉപ്പക്കും എന്നെ വേണ്ടാതായി എന്നെനിക്ക് അറിയാം..."

ഇങ്ങനെ എന്തൊക്കെയോ...എഴുതുമ്പോ ഭയങ്കര സീരിയസ് ആയിരുന്നു കേട്ടോ..കണ്ണിൽ നിറയെ വെള്ളം നിറച്ച് ..ഹഹ

എന്നിട്ട് ഈ കത്ത് രാവിലെ തന്നെ പത്രത്തിന്റെ രണ്ടാം പേജിൽ കൊണ്ട് വെച്ച്, ഉപ്പാക്ക് തന്നെ കിട്ടാൻ..രാവിലെ എണീറ്റ് ക്ലൈമാക്സ്‌ കാണാൻ കാത്തു നിന്നു...

നിങ്ങൾക്കറിയോ, ഉപ്പ ആ കത്ത് വായിക്കുമ്പോൾ ഒരിക്കലും വാടാത്ത ഉപ്പാന്റെ മുഖം വാടി..ഉപ്പാന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും രണ്ടു തുള്ളി കണ്ണുനീർ...

കുഞ്ഞാണെങ്കിലും എന്റെ ഉപ്പാന്റെ മനസ് വായിക്കാൻ അത് ധാരാളം ആയിരുന്നു..(അപ്പൊ തന്നെ പോയി ഉപ്പ എനിക്കൊരു പുത്യ ബാഗ്‌ വാങ്ങിത്തന്നു).

ഈ ഓര്മ്മക്കുറിപ്പ് എഴുതുമ്പോഴും ഉപ്പനോടുള്ള സ്നേഹം എന്റെ കണ്ണിൽ കണ്ണുനീരായി പൊഴിഞ്ഞത് ആ തിരിച്ചറിവാണ്..

പിന്നീട് ഒരിക്കലും വാക്ക് കൊണ്ടോ നോട്ടം കൊണ്ടോ പോലും ഞാൻ എന്റെ ഉപ്പാനെ നോവിച്ചിട്ടില്ല...

മരിക്കുവോളം അങ്ങനെ ഉണ്ടാവുകയും ഇല്ല